Έκδοση 9 Νοέμβρη 2017
Ο τόμος «Ποίηση 2000-2017» του Γιάννη Καλπούζου περιλαμβάνει σε επανέκδοση τις συλλογές: «Έρωτας νυν και αεί» και «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών», επιλεγμένα και επιμελημένα ποιήματα από τη συλλογή «Το νερό των ονείρων», καθώς και 50 νέα ποιήματα ως ξεχωριστή ενότητα με τίτλο «Νυχτέρι».
Δείγμα γραφής:
Αφετηρία και τερματισμός
Όλοι ξεκινούν για τη δόξα.
Στον δρόμο κάποιοι γίνονται ποιητές.
……
(Απόσπασμα από "Το νερό των ονείρων")
Ήμουν βουνό
ήσουν θάλασσα
κι άλλο τρόπο δεν είχαμε να έλθουμε κοντά.
Έκανες εσύ τα όνειρά σου βροχή και χιόνι
κι έκανα τα όνειρά μου ρέματα και ποτάμια
κι έτσι μένουμε
δεμένοι με το νερό των ονείρων.
……
(Απόσπασμα από το "Έρωτας νυν και αεί")
Έρωτας
– Η λόγχη του ήλιου
– Η αγκαλιά της γης
– Η βροχή στις πληγές των βράχων
– Ο αντίλαλος των γκρεμών
– Το σχισμένο πουκάμισο της ομίχλης
– Η ρότα που αφήνει πίσω του το αλέτρι
– Ο εσπερινός των σπουργιτιών
– Το χιλιογεννημένο που φαντάζει πρωτόπλαστο
– Το σάστισμα του νερού, στη βουτιά του Απόλλωνα
……
(Απόσπασμα από το "Έρωτας νυν και αεί")
Είμ’ εδώ! Να λες, για σένα!
Προκυμαία, στον ωκεανό της νύχτας
Εξώφυλλο των ανέμων σου
Έρημος αβάπτιστη, κι ο κόκκος σου μου δίνει τ’ όνομα
Κλωστή απ’ την κορυφή του Ολύμπου ως την αιχμή των πυραμίδων, απάνω μου να περπατήσεις.
Είμ’ εδώ!
Αγιασμός και ομπρέλα των δακρύων
Λάλημα εφτά πουλιών
Ξερολιθιά, στο ξεδιάλεμα της γης σου
Σκαλωσιά, λαιμός και ώμος ν’ ανεβαίνεις κι όπου χρεμετίζει η άνοιξη να τρέχεις.
……
(Απόσπασμα από το "Έρωτας νυν και αεί")
Να μη φοράς
Να μη φοράς
κοσμήματα στον λαιμό σου
τίποτε μη φοράς.
Θέλω να είμ’ εγώ
ο μόνος κρεμασμένος.
………….
Ελλάδα 2017
Προτείνω να ξεπαστρεύουμε ευθύς εξαρχής τους ανάπηρους.
Είναι χρονοβόρο και αναποτελεσματικό
να στήνουμε καιάδα σε κάθε κτίριο, δρόμο και πεζοδρόμιο.
……………….
Πανηγύρι
Η κομπανία έπαιζε παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια
συρτά, τσάμικα, ζεμπέκικα, πωγωνίσια μέχρι τα χαράματα.
Χόρευε ο κόσμος, έπινε, γλεντούσε όλο το χωριό στην πλατεία.
Πότε πότε ακούγονταν και μουκανητά,
μα κανείς δεν έδινε σημασία.
Το πρωί πέθανε ο Αργύρης.
Βοσκούσε όλη νύχτα ο θάνατος στο διπλανό χωράφι.
………….
(Απόσπασμα από "Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών")
Πόσα ποτάμια τρέχουν μες στα μάτια σου;
Πόσες θάλασσες σου ζωγράφισα ν’ απλωθείς;
Είμαι πιρόγα. Μπροστά μου απλώνονται πρόθυμα τσιμέντα. Η πόλη απλώνει χέρια, με σφίγγει. Η πόλη είναι η Βαβυλώνα.
Είπα το κορμί σου Βαβυλώνα.
Βέβηλος εγώ. Ιερόσυλος. Η Βαβυλώνα είναι η σελήνη. Ντύθηκα ουρανός να ταξιδεύεις. Είπες «Εγώ περπατώ στη γη», και σου απάντησα, σε κάθε σταυροδρόμι να κοιτάς χαμηλά, γιατί ο ουρανός καθρεφτίζεται άθελά του στη γη.
……………..
(Απόσπασμα από το "Έρωτας νυν και αεί")
Όταν σε σκέφτομαι
πάντα μετά το πρώτο τσιγάρο
ανάβω δεύτερο
κι ύστερα τρίτο, τέταρτο…
φτάνω στο εκατοστό
κι ανάβω
το εκατοστό πρώτο.
Τόση νικοτίνη
κι ακόμα
δεν πίκρανες τη σκέψη μου.
……………….
Προσευχή
Κύριε, ελέησόν με για τα πάθη μου.
Κύριε, ελέησόν με για τα πάθη μου.
Κύριε, ελέησόν με για τα πάθη μου.
Θα τα επαναλαμβάνω συνεχώς.
………………..
Μνήμες
Καθόταν ο πάππος στο κατώφλι με το κομπολόι στο χέρι
κι άφηνε να πέσουν αργά αργά οι χάντρες.
Καθεμιά τον έστελνε και σ’ άλλη σελίδα της ζωής του.
Ο εγγονός άκουγε τον μονότονο ήχο
κι ούτε φανταζόταν πόσα gigabytes χωρούν σε μια χάντρα.
……………….
Λιθοβολισμός
Κάθε νύχτα πετροβολώ το σκοτάδι,
εκεί όπου βρίσκεσαι κρυμμένη.
Ακούω τη μουσική της πέτρας
στο πήγαινε και στο έλα
κι ύστερα νιώθω το δυνατό χτύπημα στο μέτωπο.
……………….
Το ταξίδι
Κι αφού κάνουμε τη διαδρομή
ως τα βάθη του νου
ως τα πέρατα της σκέψης
θα γράψουμε ποιήματα απ’ την αρχή
όπως τα πουλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου